skąpiec

skąpiec
{{stl_3}}skąpiec {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}skɔmpjɛʦ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}gen {{/stl_37}}{{stl_8}}-pca{{/stl_8}}{{stl_4}}, {{/stl_4}}{{stl_37}}voc {{/stl_37}}{{stl_8}}-pcu{{/stl_8}}{{stl_4}}; {{/stl_4}}{{stl_37}}Pl {{/stl_37}}{{stl_8}}-pcy{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_10}}m {{/stl_10}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_14}}Geizhals {{/stl_14}}{{stl_15}}m {{/stl_15}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_30}}pej{{/stl_30}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • skąpiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. skąpiecpcu || skąpiecpcze; lm M. skąpiecpcy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek skąpy; sknera, kutwa {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • skąpiec — m II, DB. skąpiecpca, W. skąpiecpcze (skąpiecpcu); lm M. skąpiecpcy, DB. skąpiecpców «człowiek skąpy, sknera» …   Słownik języka polskiego

  • harpagon — m IV, DB. a, Ms. harpagonnie; lm M. ci i, te y, DB. ów «skąpiec, sknera, chciwiec» ‹od imienia bohatera komedii Moliera „Skąpiec › …   Słownik języka polskiego

  • centuś — m I, DB. centuśusia; lm M. centuśusie, DB. centuśusiów pot. żart. «człowiek drobiazgowo liczący się z groszem, ciułający grosze (dawniej: centy); skąpiec, dusigrosz, sknera» …   Słownik języka polskiego

  • chytrus — m IV, DB. a, Ms. chytrussie; lm M. te y (ci i), DB. ów 1. pot. «człowiek chytry, przebiegły, podstępny» 2. pot. «chciwiec, skąpiec» …   Słownik języka polskiego

  • dusigrosz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek chciwy na pieniądze; skąpiec, sknera, liczykrupa» …   Słownik języka polskiego

  • kutwa — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. kutwawie; lm MB. kutwawy, D. kutw (także DB. kutwawów tylko o mężczyznach) «człowiek chciwy, gromadzący pieniądze, skąpy nawet dla siebie; sknera, skąpiec, dusigrosz» …   Słownik języka polskiego

  • niemożliwy — niemożliwywi 1. «nie dający się urzeczywistnić, wykonać, osiągnąć» Marzenie niemożliwe do zrealizowania. Jest rzeczą niemożliwą przekonać go o tym. Wyjazd na urlop był niemożliwy. ∆ Niemożliwe żeby, aby… «jest rzeczą nieprawdopodobną żeby, aby…»… …   Słownik języka polskiego

  • skąpiradło — n III, Ms. skąpiradłodle; lm D. skąpiradłodeł pot. «z niechęcią o człowieku skąpym; skąpiec» …   Słownik języka polskiego

  • skąpy — skąpypi, skąpypszy 1. «nadmiernie oszczędny; żałujący wszystkiego sobie i innym» Był oszczędny, ale nie skąpy. Na starość zrobił się jeszcze skąpszy. przen. Być skąpym w słowach. 2. «zbyt mały, niewystarczający, niedostateczny; szczupły, skromny; …   Słownik języka polskiego

  • sknera — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. skneraerze; lm MB. sknerary, D. skner (także DB. sknerarów tylko o mężczyznach) pot. «człowiek skąpy, chciwy; skąpiec, liczykrupa, kutwa» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”